Let's Go(on) Robin, Let's Go(on)!

Melbourne. We hebben het gehaald en ook precies zoals gepland tijdens de Australian Open. Een van de hoofddoelen van onze reis. Vooraf bestond er nog een kleine angst dat er voor het eerst sinds 14 jaar ofzo geen Nederlandse deelnemer aan het hoofdtoernooi van een Grand Slam mee zou doen. Krajickek was lichtelijk geblesseerd aan haar pols en bij de heren hadden we 2 troeven bij het kwalificatie toernooi. Gelukkig bleek Mika op tijd fit te zijn en plaatste Robin Haase zich voor het hoofdtoernooi door de 3 kwalificatie ronden door te komen. Ze speelden beide op de 2e dag, en ook beide helaas om 11.00 uur. Hoe zouden we dit gaan doen? 1e setje Krajicek, en als ze dan een veilige voorsprong in de 2e set had op naar Robin? Of meteen bij Robin, want Mika wint toch wel en die zien we dan de 2e ronde nog wel. Het werd optie 1. Krajicek is(was) 33e van de wereld en moest tegen een Japanse (Origami ofzo) speelster die niet eens in de top 100 stond. Helaas had Mika nog teveel last van haar pols en werd dus helemaal van de baan geslagen. Bij de (achter)stand van 6-2, 4-1 besloten we om naar Robin te gaan, die onze hulp vast goed kon gebruiken aangezien hij tegen de geplaatste Ljubicic speelde. Haase won deze wedstrijd in 4 sets en wij hebben ons als supporters flink laten gelden. Later deze dag (na flink wat 'overwinnings'biertjes op het 'Holland Heineken plein' gedronken te hebben) besloten wij een groepje Grieken te helpen met het aanmodigen van hun Griekse spelen Economidis. Het kleine groepje Grieken zette met onze hulp het hele stadion op zn kop. Helaas besloot de politie dit feestje te verpesten door pepperspray te gebruiken tegen de Grieken (en dus ook tegen ons) die volgens hun kwetsende spreekkoren zongen. Dit verhaal was de volgende dag voorpagina nieuws in alle Australische kranten. Toch leuk dat wij er bij waren... Omdat Robin pas 2 dagen daarna weer moest besloten we onze dagen te sparen van onze 5-day ground pass en lekker op ons dakterrasje te genieten van het zonnetje met een goontje erbij. Een goon is denk ik wel het slechtste alcohol product dat ik ken; een 4,4 liter pak vloeistof dat ze hier in Austalie wijn durven te noemen, maar het is goedkoop ($10 AUS, dus 6 euro per pak) dus alle backpackers drinken het. Deze dag hebben we ook nog een klein gokje gewaagd ($10,- per persoon) op Djokovic (1 op 8), Gonzales (1 op 125) en Blake (1 op 101) als toernooiwinnaars, waarbij we uiteindelijk $80,- wonnen dankzij de toernooiwinst van Djokovic. De volgende dag moest het gebeuren voor Robin. Hij speelde om ongeveer 16.00 uur tegen Grosjean, dus nu hadden we van te voren wel wat tijd om ons lekker in te goonen met onze meegesmokkelde pakken. Het Oranje legioen was inmiddels een stuk groter dan de eerste wedstrijd en wij hebben met een tribunetje vol (+/- 200 man) het hele park op zn kop gezet. Helaas verloor Robin in een hele spannende partij met 5 sets, maar zowel Robin als de oranje supporters konden het toernooi met opgeheven hoofd verlaten. Ook vandaag werd er na de wedstrijd nog even doorgepilsd bij het Holland Heineken plein om later op de avond met Robin Haase, die zijn fans wilde bedanken, in de kroeg even rustig af te pilsen.
De dagen erna stonden in het teken van het dakterras, de gezellige groep Nederlanders van ons hostel, onze stamkroeg onder het hostel 'Traffic', toepen, ezelen, het dierengeluiden-spel en toch wel voornamelijk van de GOON! Uiteraard vlogen de bijnamen voor deze Goon alweer snel over tafel en nu hebben we er 3 nieuwe vrienden bij; Koen, Gunther en Gunda.
Van het tennis hebben we nog de wedstrijd Djokovic-Hewitt in de Rod Levar Arena gezien. Hier betaalden we voor aanvang van het toernooi $90,- voor een kaart in de hoop Federer te kunnen zien. Helaas speelde Federer wel die dag, maar was hij ingeloot in het dag programma, terwijl wij kaarten hadden voor het avondprogramma. De halve finales en de finales hebben we op een groot scherm op het plein (Federation Square) gekeken, met onze vriend Koen aan onze zijde.
Na het tennis wilden we voordat we naar Nieuw Zeeland vleigen toch nog even iets toeristisch doen, dus we huurden een auto en reden met Guus (ons aankomende reisgenootje in Nieuw Zeeland) en Harmen (en dag ervoor van de straat geplukt om de kosten te delen...;)) over de Great Ocean Road richting Warambool. Van iedereen hadden we gehoord dat deze Great Ocean Road zo mooi en geweldig moest zijn, dus we gingen vol goede moed op pad. Halverwege hebben we wat mensen moeten bellen en sms-en om te vragen of we iets verkeerds deden, aangezien we ons inziens nog steeds niet veel bijzonders gezien hadden. Dit was niet het geval, maar het blijkt gewoon dat wij het allemaal iets minder mooi vinden dan menig ander. In het hostel in Warambool bleef het, ondaks de mooie plannen om het plaatsje te verkennen, alleen bij een potje poker aangezien we een pokerdoosje vonden en les en ik nog helemaal niet gepokerd hebben tijdens onze reis.
Op de terugweg de volgende dag zouden we het Grampions (waarvan wij dachten dat het de afkorting van Grand Champions was, maar wat niet het geval bleek te zijn) National Park aandoen, maar daar aangekomen hadden we niet echt zin om het gebied binnen te rijden dus besloten we terug te gaan naar Melbourne. We kunnen in ieder geval zeggen dat we de Grampions geschampt hebben... Wel hebben we nog heel intensief een potje mini golf gespeeld waarbij Guus het Warambool European Record verbrak met 39 slagen over 18 holes. Melbourne sluiten we nog even af met een pokersetje dat toevallig bij ons in de auto sprong toen wij wegreden uit Warambool. Dit doen we uiteraard met onze 3 nieuwe vrienden...

Ps. Melbourne zal voor ons ook de boeken in gaan als de stad waar we voor het eerst gekaatst hebben. Onze Friese vriend Dirk had een kaatstballetje hij heeft ons de kneepjes van het vak geleerd. Dacht nog wel even leuk om te vermelden.