same same...but different

Na afscheid genomen te hebben van onze 'vriend' en vaste travelagent Earth en ons vaste groepje taxichauffeurs met wie we meerdere keren een balletje getrapt hebben, begon onze trip richting Australie. Eerst een 3 uur durende vlucht in een redelijk comfortabele boeing, toen een tussenstop van 4,5 uur op een heel leeg saai vliegveld in Taipei, Taiwan. Hier konden we gelukkig wel internetten en dus Excelsior-Ajax luisteren via de radio. Dit was meteen het begin van een belabberde trip, aangezien Ajax verloor en het vliegtuig erg weinig beenruimte had, waardoor we beide natuurlijk weer geen oog dicht hebben gedaan tijdens deze 9 uur durende vlucht. Aangekomen in Sydney (24 december) pakten we de trein vanaf het vliegveld naar het centraal station, aangezien ons hostel daar naast ligt. Hiervoor betaalden wij $13 (AUD), waarvoor we in Azie nog van het ene land naar het andere land kunnen reizen met nog een overnachting erbij (slik!). Maar goed, we wisten het...het zal wennen worden. Na ons ingecheckt te hebben werden we naar onze kamer geleid, wat blijkt...liggen er al 2 andere jongens op de kamer!?! Schijnt het hier dus normaal te zijn om kamers te delen met andere backpackers. Dormeteries heet dat, ofzo. Maar goed, we witsen het...het zal wennen worden. De volgende confrontatie met het verschil tussen Australie en Azie kwam al snel daarna. In ons hostel zagen we een deur met een bordje er op; 'Kitchen'. Wij dachten mooi, even een happie eten in het restaurant van het hostel. Na een tijdje zoeken waar het restaurant nou zou kunnen zijn, besloten we om navraag te doen in de kitchen. Komen we daar binnen, zien we allemaal backpackers met hun eigen boodschappen, hun eigen eten koken!?! Wat blijkt...moet je hier in Australie helemaal zelf boodschappen doen en koken enzo. Maar goed, we witsen het...het zal wennen worden. Op de terugweg naar onze kamer (na maar even snel een kip kebab naar binnen gewerkt te hebben) zagen we op onze verdieping een deur met een bordje 'laundry'. Wij dachten mooi, eindelijk eens iets zoals het hoort. Ik ging even deze deur door om te vragen hoeveel het zou kosten om onze was te laten doen, zie ik daar binnen alleen 8 grote machines staan. Na een kwartiertje tevergeefs gewacht te hebben op een aziaatje, ging ik toch maar even aan de receptie vragen waarom het zo lang duurt voordat iemand mijn vuile was in ontvangst neemt. Wat blijkt...moet je alles zelf wassen en drogen, en die 8 machines waren 4 wasmachines en 4 drogers!?! Om het ons gemakkelijk te maken verkochten ze nog wel waspoeder bij de receptie (die we dan zelf op moesten halen en zelf in de machine moesten doen). Ik kon me nog net inhouden om hun manier van 'het iemand gemakkelijk maken' te vergelijken met de aziatische manier van 'het iemand gemakkelijk maken'. Want we wisten het...het zal wennen worden. Het laatste grote pijnlijke verschil met azie merkten we diezelfde avond na een avondje stappen in de Ierse Pub O'Malley's in de wijk Kings Kross (het red light district van Sydney). We wilden namelijk een taxi nemen naar ons hostel en nadat 4 keer een taxichauffeur boos was weggereden omdat we begonnen met afdingen namen we dan toch maar de 5e, omdat we toch wel vonden dat deze eerlijk zijn meter aanzette en omdat hij wel goed Engels sprak (onszelf nog in Azie wanend, waar we altijd moesten afdingen en waar we al blij waren als we de taxichauffeur duidelijk konden maken waar we naartoe moesten). Deze taxichauffeur wist meteen waar we moesten zijn en we konden tijdens de rit nog lekker met hem lullen ook. En nadat hij ons (letterlijk en figuurlijk) afzette bij ons hotel, kwamen we maar tot de overeenstemming dat we niet meer moesten zeiken over de verschillen tussen Azie en Australie, want we wisten het nou eenmaal....
Inmiddels zijn we doorgwinterde Australie backpackers en ook dit begint steeds leuker en leuker te worden.
De eerste kerstdag hebben we overdag doorgebracht op Bondi Beach en na ons kerstdiner genuttigd te hebben in de McDonalds (zoals een echt McPacker betaamt) zouden we ons op gaan frissen voor een flinke stapavond. Helaas was alles(!) dicht deze avond en besloten we om maar vroeg onder de wol te gaan. 1e kerstdag blijft immers een familiedag en het was dus logisch dat iedereen bij zijn familie zat (al vroegen wij ons wel af waar alle backpackers dan zaten, want ook die konden wij niet vinden). De 2e kerstdag kennen ze hier als boxing day en dan staat Sydney voor een groot gedeelte in het teken van de start van de Sydney-Hobart zeilrace. Van een aantal mensen die al wat langer in Sydney verbleven, begrepen dat we deze start het beste konden zien vanaf de Botanical Garden, bij het Opera House. Achteraf bleek dat de start in een heel ander gedeelte va Sydney was, dus ook dit ging aan onze neus voorbij. We hebben deze 2e kerstavond nog wel lekker lam afgesloten in de bar van ons hostel met een groepje nederlanders die we inmiddels hadden leren kennen. De dagen tussen kerst en oud en nieuw zagen er een beetje uit zoals de foto's hieronder aangeven. Beetje strandwandelingetje maken, beetje over de Bridge struinen en beetje in het park hangen. Oud en Nieuw zelf is hier een apart verhaal. Het draait namelijk voornamelijk om de dag van de 31ste zelf. Heel Sydney gaat dan de straat op om een goed plekje te bemachtigen om het vuurwerk te kunnen zien. Wij volgden de verhalen van de vele backpakcers dat we in de Botanic Gardens het beste uitzicht zouden hebben. We waren hier om 12uur 'smiddags, omdat we hadden gehoord dat het overal zo druk zou zijn dat er echt geen plek meer zou zijn. We hebben met een leuk groepje (waaronder onze zweedse kamergenoten (jonas en henrik), die al snel de bijnaam 'zweedse honden' kregen, maar met wie we verder een erg gezellige tijd hebben gehad en Meral en Rory die we al uit Vietnam en Cambodja kenden) deze dag doorgebracht en 'savonds genoten van het vuurwerk van 21.00 uur en van 24.00 uur. Achteraf hadden we best later kunnen komen, maar dat heeft de pret voor ons absoluut niet gedrukt. Het enige jammere is dat er na het vuurwerk erg weinig te beleven valt (bahalve feesten waar je $100,- of meer voor betaald en dat ligt natuurlijk niet in ons backpackers budget), dus het werd ook deze avond een vroegertje voor ons.
Omdat we hadden afgesproken om met Rory en Meral vanaf 10 januari een auto te huren en hiermee richting Melbourne te rijden om daar de 14e aan te komen aangezien dan de Australian Open begint, moet ik jullie weer verwijzen naar de foto's om aan te tonen hoe onze verdere dagen in Sydney eruit zagen. De trip met onze gehuurde Toyota Camri Aurion begon met een bezoekje aan de Blue Mountains (door ons al snel heel verassend ondergedoopt als...je raadt het al...'de blauwe jongens'). Dit gebregte dankt haar naam aan de blauwe tint die van afstand over de bergen te zien is die voortkomt uit de olien van eucalyptusbossen (CTRL-C, CTRL-V van wikipedia). We hebben deze dag lekker door, tussen, onder en over de jongens heen gewandeld en de stijlste kabelbaan ter wereld genomen. We bereikten Melbourne 3 dagen later met als tussenstops de plaatjes Katoomba, Narooma en Dandenong. In Melbourne zijn we inmiddels 2 dagen bij de Australian Open geweest en daar zal ik in mijn volgende verhaal uitgebreid op terug komen, want er is inmiddels al weer genoeg om te vertellen...