De oostkust en het gele mapje

De vlucht van Nieuw Zeelenad verliep allemaal voorspoedig. En na een zeer grondige bagage check (waarbij we net hebben kunnen voorkomen dat ze zelfs Ko Nijn grondig van binnen gingen onderzoeken) kwamen we aan in een heel zonnig Cairns voor onze trip langs 'de oostkust'. Deze oostkust staat bekend als de feestkust van australie. Elk plaatsje waar je in komt staat wel bekend om iets wat je kan zien of doen, maar eigenlijk komt het er in elk plaatsje op neer dat bijna iedereen om het feesten komt. Iedereen reist deze oostkust van beneden naar boven (Sydney-Cairns) of andersom. (De meest gestelde vraag langs de hele oostkust, waar wij behoorlijk gek van werden op een gegeven moment, is ongetwijfeld :"Are you going up or down?") Wij hadden natuurlijk meerdere verhalen gehoord en gelezen in onze eenzame jongen en wisten dus globaal welke plaatsjes wij wilden bezoeken langs deze kust. Dus onze 2e dag stapten wij Peter Pan (het bekendste en goedkoopste reisbureau voor backpackers) binnen met onze wensen en binnen een uurtje liepen wij hier weer naar buiten met een heel mooi geel mapje met al onze vouchers erin. Dit gele mapje zou vervolgens voor onze verdere reis onze gids, vriend en vijand zijn, want hier stond eigenlijk per dag in wat we gingen/moesten doen. Ook zie je dit gele mapje bij meer dan de helft van alle backpackers op de oostkust continu tevoorschijn komen. Het eerste tripje dat onze gele mapje (Petertje genaamd) aangaf ging richting het noorden; naar Cape Tribulation. Omdat het hier heel hard regende was er op de krokodillentocht geen krokodil te bespotten en hebben wij de 40 minuten Daindree rainforrest-walk (dit rainforrest is een van de grootste en oudste van Australie en heeft als bijzonderheid dat het aan de oceaan grenst) ingekort tot een kwartiertje. Het verdere hoogtepuntje van dit tripje was onze ochtend jog van wel 10 hele minuten (meer konden we niet opbregen) op het strand de volgende dag. Petertje gaf aan dat we nog 1 overnachting in Cairns hadden om vervolgens de nachtbus te nemen naar Airlee Beach, maar dit tripje werd een dag uitgesteld doordat de wegen niet begaanbaar waren door overstromingen. Hierdoor konden we gelukkig nog wel een dagje met Rory doorbrengen bij de lagoon (een aangelegd zwembad bij gebrek aan een goed strand) in Cairns, die we nu pas weer in nl gaan zien. Die avond namen we de nachtbus naar Airlee Beach van waar uit we ons Whitsundays tripje zouden gaan doen. Tijdens het struinen door dit plaatstje kwamen we Richard en Robert vanauit Koh Tao nog tegen, waar we mee afspraken om na de whitsundays nog even een drankje te gaan doen. De Whitsundays is een eilandengroep van 71 eilanden waar verschillende boten meerdaagse tripjes door maken. Petertje had voor ons de boot Pride of Airlee geregeld, wat een erg gezellige catamaran was waar 50 mensen op konden. Tijdens dit tripje hebben we Whitehaven beach bezocht, wat een van de mooiste stranden ter wereld is (heel fijn en wit zand) en geprobeerd te snorkelen, maar doordat het de dagen ervoor geregend had was de visibility onder water erg slecht. Verder hebben we mooi weer en erg veel lol gehad met allemaal leuke, gezellige mensen aan boord, waaronder een paar zweedse honden die wij al van Nieuw zeeland kenden. Terug in Airlee hadden we nog een stapavondje met de mensen van de boot en de volgende dag hebben we heerlijk bij de lagoon gehangen en 's avonds een biertje gedaan in de kamer van richard en robert. Om middernacht vertrok onze nachtbus richting Town of 1770. Dit plaatsje dankt haar naam aan het fiet dat Captain Cook hier aankwam in het jaar 1770. Hier hebben wij een scooteroo (motorachtige brommertjes) tour gedaan waarbij we eindelijk onze eerste kangeroes hebben gezien. Een daarvan heeft me nog bijna aangerend tijdens het oversteken, wat nog best eng was met een snelheid van 60 km/h. De volgende dag namen we hier een surfcursus en behaalde we ons surfcertificaat. Om eerlijk te zijn ging het surfen ons makkelijker af dan verwacht en vonden we het ook leuker dan verwacht. Er viel verder niet veel te beleven in 1770 dus we hebben 2 dagen lekker de tijd gehad om bij de komen van de Whitsundays. De 3e dag vertrok onze bus om 06.35uur 's ochtends (Petertje bedankt!) richting Rainbow Beach. Vanaf dit zeer saaie plaatstje zouden we de volgende dag vertrekken naar het hoogtepunt van onze oostkust trip; Fraser Island. Op dit zandeiland rij je in een 4WD jeep met 11 personen over het eiland en mag je zelf helemaal bepalen waar je naartoe gaat en wat je doet. Dit was voor ons een van de leukste ervaringen tijdens onze reis, mede door de erg leuke groep die wij hadden, waarmee we naast een paar potjes trefbal, 's avonds ook behoorlijk wat drankspelletjes hebben gespeeld. De 2 Engelse dames namen een beetje het initiatief over de 5 Engelse ,19-jarige, erg grappige, jongens. En Les en ik konden lekker van de kant toekijken en ingrijpen wanneer nodig. Verder hadden we ook nog 2 gezellige Deense Honden (Deense Dog) in onze groep. Het rijden zelf was een erg leuke ervaring en ook Lake McKenzie (een van de mooiste meren ter wereld waar je ook in kan zwemmen), Lake Wabbi (dit grenst aan een soort van woestijn), Eli Creek (een kreekje wat je af kan drijven), het shipwreck en Indian Head (een mooi uitzichtpunt waar je normaal gesproken walvissen en dolfijnen kan spotten) behoren tot de hoogtepunten van deze 3 dagen. De dag van onze terugkomst was het St Patrickday (Ierlands nationale feestdag) wat we gevierd hebben bij ons hostel, bij gebrek aan een Ierse Pub, met onze Fraser groep en nog 5 Ierse dames. De volgende dag vertrok onze Greyhound bus om 13.30uur (mooie tijd Petertje!) richting Noosa. In Noosa hebben we niet veel anders gedaan dan bijkomen van Fraser en een paar drankjes gedaan Colm en Spencer, een Ier en Engelsmans die we al van Cape Trib kennen en die we, net als veel andere mensen, steeds weer tegen kwamen. 2 dagen later misten we bijna onze bus richting Brisbane omdat we dachten dat hij om 12.30 vertrok, terwijl het 10.30 was (lekker duidelijk Petertje!). Brisbane was onze laatste stop aan de oostkust voorlopig, omdat we hier zouden bepalen waar en wanneer we zouden gaan werken. Omdat Guus, na een weekje op de kermis bij de botsautootjes, gewerkt te hebben weer in Brisbane arriveerden besloten we hier een paar dagen te blijven en dan door te vliegen naar Perth (westkust) om daar werk te gaan zoeken. Zo gezegd zo gedaan, ticket geboekt via qantas.com voor 2 dagen later. Die 2 dagen later aangekomen bij de incheckbali om 5.30uur 's ochtends kwamen we er opeens achter dat we (ik) niet een ticket van brisbane naar Perth hadden geboekt, maar van Sydney naar Perth. Bij de informatiebalie van qantas konden ze gelukkig (met bij betaling van $225,- p.p.) dit ticket omzetten naar een rechtstreekse vlucht Brisbane-Perth. Maar die ging wel pas om 19.30uur. Omdat een taxi terug naar de stad erg duur was, besloten we om maar 14 uur op het vliegveld te vertoeven. Na wat gestruind, geslapen, gekaart, gegeten (Subway), gekaart, gestruind, geslapen, gegeten (Burger King) en weer gekaart te hebben, zijn we de 14 uur toch redelijk goed doorgekomen en sloten we onze toptijd aan de Australische ooskust af (mede mogelijk gemaakt door Petertje; het gele mapje). De vlucht verliep verder goed en 'snachts om 00.30uur kwamen we aan in ons hostel in Freemantle, een buitenwijk van Perth. Waar we ons tijdelijk willen settelen om een beetje te werken, zodat we zonder zorgen de OS kunnen bezoeken.

Dit is een korte versie van ons verslag. Voor de lange versie kunnen jullie op www.lesleylas.waarbenjij.nu kijken